Inflancki Zakon Rycerzy Chrystusa, potocznie nazywany Zakonel Liwońskim bądź Kawalerami Mieczowymi został utworzony w 1202 roku na terytorium inflantów, zakon ten powstał w celu pomocy rozrostu diecezji Ryskiej, będąc zależnym od biskupa tejże diecezji Alberta von Buxhövdena. Zakonowi jednak, nie podobało się zwierzchnictwo biskupa i utworzyli własne państwo, jako formę władzy stosowali terror i przemoc, co potępiał papież Honoriusz III. W 1237 roku połączyli się oni z Zakonem Krzyżackim przyjmując jego regułę. Zakon Liwoński po I Pokoju Toruńskim zawartym w 1411 roku odłączył się od Państwa Krzyżackiego, jednak Zakon już w 1558 roku został najechany przez Carstwo Moskiewskie pod wodzą Iwana IV Groźnego. Kawalerzy Mieczowi zachowali swoją autonomię do 1561 roku kiedy ostatni Wielki Mistrz Zakonny złożył hołd Polskiemu królowi Zygmuntowi II Augustowi, z części ziem utworzono Księstwo Kurlandii i Semigalii, a resztę wcielono do Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
