Po kongresie wiedeńskim nadal przestrzegano zasady o równowadze sił. Utrzymanie porządku wymagało dogłębnej współpracy głównych mocarstw europejskich tzn. Wielkiej Brytanii, Rosji, Austrii i Prus. Sojusz ten zawarto 20 listopada 1815r. (akt czwór przymierza) a od 1818r. do tego sojuszu dołączyła się również Francja. Państwa te stały na straży nowego ładu europejskiego, a współprace umacniała obawa przed ruchami rewolucyjnymi. Ten system nazywano systemem kongresowym lub ładem wiedeńskim. Finalnym zwieńczeniem tego sojuszu było zawarcie Świętego Przymierza z inicjatywy cara Aleksandra I i Klemensa von Metternicha. 16 września 1815r. Rosja, Austria i Prusy zawarły sojusz na mocy, którego zobowiązali się do pomocy w celu wszelkich działaniach rewolucyjno-powstańczych, które mogły zagrozić ładowi wiedeńskiemu. Do przymierza dołączyło się większość europejskich mocarstw, z propozycji dołączenia się do sojuszu nie skorzystała jednak Wielka Brytania oraz Państwo Kościelne jak i niechrześcijańska Turcja.
