Persowie wyznawali mazdaizm. Uważali, że na świecie toczy się ciągła walka dobra ze złem. Dobrą stroną tego wiecznego konfliktu przewodził ich zdaniem Ahura Mazda – bóg dobra i światła, od którego pochodziła władza perskich królów. Jego wrogiem był Aryman – bóg wszelkiej niegodziwości. W drugiej połowie VII w. p.n.e. działalność rozpoczął Zaratustra, zwany przez Greków Zoroastrem. Niósł on zmodyfikowaną wersję mazdaizmu, nazywaną zaratustryzmem, mającą cechy monoteistyczne. Głosił o tym że dobro zwycięży ostatecznie przed końcem świata, a wtedy Ahura Mazda pokona Arymana. Wcześniej pojawi się urodzony przez dziewicę mesjasz, który zapowie zmartwychwstanie i sąd nad duszami, zależny od naszych życiowych posępków trafią one do raju, czyśćca lub piekła. Każdy człowiek powinien wziąć udział czynny udział w walce, a sprawiedliwe uczynki przybliża zwycięstwo dobra. Persowie wierzyli w życie pozagrobowe, ale do nieba mogli się dostać tylko ludzie wypełniający za życie wole bogów. Zaratustryzm szybko rozpowszechnił się wśród Medów i Persów. Mimo braku aprobaty władcy stał się on religią państwową. Persowie składali im ofiary na wzgórzach i w domach. Uważa się, że zaratustryzm miał ogromny wpływ na kształtowanie się religii monoteistycznych: judaizmu, chrześcijaństwa i islamu.
