Rozejm podpisany 11 listopada 1918 roku w Compiegne stworzył drogę do prac nad traktatami pokojowymi. W celu ich stworzenia zwołano konferencje w Paryżu w Wersalu, która trwała od 18 stycznia 1919r. do 22 stycznie 1920 roku. W konferencji wzięły udział członkowie Ententy i ich sojusznicy, nie zaproszono jednak Niemiec, Austrii, Wegrów, Bułgarii, Imperium Osmańskiego oraz Rosji. Program konferencji oparty był o 14 punktów Wilsona (z 8 stycznia 1918 r.). Obradami kierowała Rada Najwyższa Konferencji Pokojowej (złożona z państw Ententy). Wielka Czwórka składała się z przywódców Francji, USA, Wielkiej Brytanii i Włoch, lecz największy wpływ na decyzje mieli przedstawiciele pierwszych trzech państw. Amerykanie podczas obrad opowiadali się za zasadą samoistnienia narodów, aby nowe państwa były niepodległe, a terytoria sporne powinny być rozstrzygane w formie plebiscytu. Podczas konferencji pokojowej Francja dążyła do maksymalnego osłabienia Niemiec natomiast Wielka Brytania i USA chciały zapewnić stabilność polityczną Niemcom, ponieważ obawiano się wybuchu rewolucji socjalistycznej i sojuszu z bolszewicką Rosją oraz nie chcieli wzrostu na sile Francji. Traktat Wersalski i jego główne postanowienia podpisano 28 czerwca 1919r. natomiast weszły w życie 10 stycznia 1920 roku. Traktat mówił o tym że: Niemcy są odpowiedzialne za wybuch wojny; Niemcy tracą Alzację i Lotaryngie; fragment Górnego Śląska został przekazany Czechosłowacji; Gdańsk dostał status wolnego miasta pod kontrolą Ligi Narodów; Zagłębie Ruhry i Quaipeda również mają być kontrolowane przez Ligę Narodów; na terenach przygranicznych z Danią oraz na Mazurach, Warmii, Powiślu, Górnym Śląsku miały odbyć się plebiscyty; Niemcy utraciły kolonie, a nadzór nad nimi przejęły państwa Ententy w formie mandatowej; Niemcy musiały wyrzec się zapędów do zjednoczenia z Austrią; Ograniczenie armii niemieckiej do 100 tysięcy żołnierzy, bez ciężkiego sprzętu oraz redukcja marynarki morskiej; demilitaryzacja Nadrenii; 132 miliardy marków w złocie odszkodowania, 50% dla Francji, 30% dla Wielkiej Brytanii, 20% dla reszty krajów; umiędzynarodowienie Kanału Kilańskiego i niemieckich odcinków rzek; powołanie do życia Ligi Narodów i Międzynarodową Organizację Pracy.
