Sparta funkcjonowała jako podwójne królestwo – diarchia, gdzie rządziło jednocześnie dwóch królów. Poza władcami, wpływ na władze mieli również członkowie rady starszych (geruzja) oraz zgromadzenie ludu (apella). Władzy pochodzili z różnych rodów, sprawowali oni najwyższy urząd kapłański, przewodzili ceremoniom religijnym oraz wysyłali posłów do wyroczni w Delfach. Również podczas wojny obejmowali najwyższe dowództwo nad armią oraz posiadali najbogatsze ziemi. W sprawianiu władzy czynny udział brało również zgromadzenie ludowe (obywatele po ukończeniu 20 lat). Apelle zwoływano co miesiąc, decydowali oni o wojnie i pokoju, ustanawiali prawa oraz podejmowali najważniejsze decyzje dotyczące państwa. Co rok, zgromadzenie te wybierało pięciu eforów, którzy zwoływali i przewodniczyli obradom. Sprawowali oni również władze wykonawczą, wprawiając w życie ustawy przegłosowane podczas posiedzenia. Czuwali nad bezpieczeństwem wewnętrznym kraju, a w razie wojny ogłaszali mobilizacje. Z rady królewskiej wyłoniła się rada starszych, czyli geruzja, w której skład wchodziło 28 gerontów oraz dwóch królów. Gerontów wybierało zgromadzenie ludowe spośród obywateli powyżej 60 roku życia. Sprawowali oni prawdopodobnie z eforami tzw. „straż praw”. Do gerontów należała najwyższa władza sądownicza – jedynie geruzja mogła skazać obywatela na śmierć.
