Józef Piłsudski powraca do Warszawy 10 listopada 1918r. po pobycie w więzieniu w Magdeburgu. Następnego dnia (11 listopada 1918r.) przekazano mu władze nad siłami zbrojnymi. W Polsce miał on dobrą renomę i cieszył się poważaniem wśród państw Ententy, dlatego konserwatywni działacze stwierdzili, że tylko on może przejąć władze i zjednoczyć wszystkie siły polityczne. 14 listopada 1918r. Rada Regencyjna przyznała mu pełnie władzy, wyznaczając go Tymczasowym Naczelnikiem Państwa. Tuż po otrzymaniu pełni władzy cywilnej i wojskowej 16 listopada nadał on telegram do rządów na świecie informujący o odrodzeniu Rzeczypospolitej Polskiej. Na pierwszego szefa rządu wyznaczył Jędrzeja Moraczewskiego, który miał za zadanie stworzenie rządu. Wraz z nowymi reformami ustalono, że 19 styczeń 1919r. miał być dniem pierwszych powszechnych, równych, bezpośrednich, tajnych i proporcjonalnych wyborów. Czynne prawo wyborcze miały otrzymać również kobiety. Pierwszy rząd odrodzonej Polski nie był jednak popierany przez zachodnich sąsiadów, a państwa Ententy uznawały Komitet Narodowy Polski za jedyne prawowite przedstawicielstwo Polaków. Fakt ten przeważył o dymisji rządu Jędrzeja Moraczewskiego, a na nowego szefa gabinetu powołano działacza KNP, przybyłego z zachodu, Ignacego Jana Paderewskiego. Posunięcie to sprawiło uznanie warszawskich władz przez mocarstwa europejskie.
