Perski władca z bocznej linii Achemenidów. Władze zdobył dzięki poparciu arystokracji, obawiającej się wprowadzeniem reform przez poprzedniego władcę, Gaumetę, zmierzających do ukrócenia ich przywilejów. W 518 r. p.n.e. przeprowadził gruntowną reformę terytorialną kraju. Podzielił go na 20 satrapii, na których czele stanęli jego zaufani ludzie. Określił przy nich konkretną liczbę danin dla każdego z rejonów. Zainicjował budowę dróg królewskich, łączących ze sobą najważniejsze miejsca w państwie. Kontynuował on politykę ekspansji, obalił bunt Babilonii oraz powstanie jońskie. Do imperium przyłączył Gandharę, Dolinę Indusu, Chorezm, Pamir, kaukaskie wybrzeże Morza Czarnego i Trację, również narzucił zwierzchnictwo królowi Macedonii.
