I wojna światowa była przełomowym momentem w historii rozwoju technologii wojskowej, zmieniającym na zawsze sposób prowadzenia walki. Na polach bitew pojawiły się różne typy broni palnej – karabiny powtarzalne, pistolety, rewolwery oraz ciężkie i lekkie karabiny maszynowe, które zdominowały okopowy charakter wojny. Każdy z krajów zaangażowanych w konflikt opracował swoje własne modele broni, różniące się kalibrem, zasięgiem i konstrukcją. Z czasem technologia ta ewoluowała, by sprostać wymaganiom zmieniającej się natury walki. W wyniku poszukiwań broni odpowiedniej do walk w okopach, Niemcy jako pierwsi w 1918 roku wprowadzili na pole walki pistolet maszynowy – Maschinenpistole 18 (MP18). Choć nie odegrał on wtedy kluczowej roli z powodu ograniczonej liczby wyprodukowanych egzemplarzy, jego konstrukcja była przełomowa i wywarła znaczący wpływ na rozwój broni automatycznej, co w późniejszych latach przyczyniło się do powstania karabinów automatycznych, takich jak AK-47. Warto jednak zauważyć, że już wcześniej, w 1907 roku, Rosjanie opracowali jeden z pierwszych karabinów automatycznych – karabin Fiodorowa.

Karabin Mauser G98 Kaliber: 7,92 mm Zasięg skuteczny: 500-800 m Długość lufy: 740 mm Waga: 4,09 kg Prędkość początkowa: 878 m/s Energia: 3700 J

Karabin maszynowy Hotchkiss M1914 Kaliber: 8 mm Zasięg skuteczny: 2000 m Waga: 23,3 kg Prędkość początkowa: 700 m/s Energia kinetyczna: 2940 J Imperium Brytyjskie

Karabin Mosin-Nagant M1891 Kaliber: 7,62 mm Zasięg skuteczny: 500-800 m Długość lufy: 800 mm Waga: 4,4 kg Prędkość początkowa: 865 m/s Energia: 3700 J

Karabin Mannlicher M1895 Kaliber: 8×50mmR Mannlicher Zasięg skuteczny: 500-2000 m Długość lufy: 765 mm Waga: 3,79 kg Prędkość początkowa: 620 m/s Energia: 3130 J