Styczeń 1918 rok, Rada Komisarzy Ludowych dekretem powołuje do życia Robotniczo-Chłopską Armię Czerwoną w skład której weszły dotychczasowe bojówki bolszewickie. Na czele sił zbrojnych stanął rewolucjonista Lew Trocki. Początkowo była to formacja ochotnicza bez stopni wojskowych, oficerowie byli wybierani w sposób demokratyczny, lecz w połowie 1918 na terenach kontrolowanych przez bolszewików wprowadzono powszechny pobór. Ważną rolę w Armii Czerwonej odgrywali politrucy, byli to instruktorzy polityczni, którzy odpowiadali za kształtowanie świadomości politycznej wśród rekrutów. Armie Czerwoną postrzegano jako główne narzędzie rozprzestrzenia rewolucji, a lojalność żołnierzy egzekwowano przy pomocy terroru. Równocześnie władze bolszewickie zezwalali czerwonoarmistom na stosowanie okrucieństwa wobec wrogów rewolucji.
