Trudna sytuacji w Rosji, rozszerzenie wpływów Niemiec we wschodniej Europie po pokoju brzeskim, a także postawa prezydenta Wilsona wpłynęły na przechylne ustosunkowanie się rządów zachodnich do postulatów głoszonych przez Komitet Narodowy Polski (KNP) i Dmowskiego. W odrodzonej Polsce i Polakach zaczęto dostrzegać przeciwników niemieckich wpływów. Polityka państw sympatyzujących w stosunku do Polski nie była jednak jednolita. Rząd Wielkiej Brytanii obawiał się zbytniego osłabienia Niemiec i sprzeciwiał się destabilizacji Austro-Węgier, upatrując w mocarstwach centralnych czynnik stabilizujący sytuacje polityczną we wschodniej i środkowej części kontynentu. Niemcy nie były jednak jeszcze pokonane. Mimo zastrzeżeń Brytyjczyków w dniu 3 czerwca 1918 roku rządy Francji, Wielkiej Brytanii i Włoch ogłosiły wspólne stanowisko, tzw. deklarację wersalską, w sprawie przyszłości Polski. Powtarzało ono wcześniejszą deklarację Wilsona (14 punktowy program pokojowy, 13 punkt mówił o utworzeniu odrodzonej Polski) i dawało Polakom prawo do samostanowienia oraz utworzenia zjednoczonego państwa z wolnym dostępem do morza.
