Na straży porządku społecznego, narzuconego przez Ariów stali bramini – kapłani religii zwanej braminizmem. Ariowie wyznawali wiele bóstw, szczególną czcią otaczali boga wojny Indrę, a także Mitrę i Warunę. Podstawę braminizmu stanowiły Wedy (święte księgi hinduizmu). Wyznawcy tej religii wierzyli w wędrówkę dusz. Uważali, że po śmierci człowiek może wcielić się w innego człowieka, a nawet w boga. Z braminizmu w pierwszych wiekach naszej ery wykształcił się hinduizm. U jego podstaw leżały nauki głoszone przez kapłanów nawiązujące do wydarzeń zawartych w Wedach, a także do treści nowszych poematów. Religia obiecała wyznawcom ostateczne zespolenie z bogami i najwyższe szczęście. Główne bóstwa hinduizmu to Wisznu i Sziwa. Bramini zachowali swoje funkcje kapłanów oraz nauczycieli religijnych – guru. Siddhartha Gautama, syn władcy jednego z miast-państw zapoczątkował nową religię – buddyzm. Po wielu latach medytacji doznał on oświecenie i poznał drogę, którą należy podążać, aby osiągnąć stan nirwany. Przybrał imię Budda i podróżował po kraju by głosić swoje nauki. Buddyzm opierał się na tzw. czterech szlachetnych prawdach oraz ośmiorakiej ścieżce. Buddyzm nigdy nie stworzył jednej struktury i doktryny. Jednak buddyści różnych odłamów szanują swoje poglądy.
