Lew Trocki, to człowiek, który pochodził z chłopskiej rodziny żydowskiej, która nie kultywowała tradycji judaistycznych, był wychowany w duchu ateizmu. W 1897 roku rozpoczął działalność w rosyjskim ruchu rewolucyjnym, jednak po roku został aresztowany i zesłany na Syberię, z której udało mu się zbiec. Posługując się fałszywym paszportem przedostał się do Londynu, gdzie poznał Włodzimierza Lenina i nawiązał z nim współpracę. Jednak już po niedługim czasie poróżnił się z nim i na II Zjeździe Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji w 1903 roku opowiedział się po stronie mienszewików. Po wybuchu rewolucji 1905-1907 powrócił do ojczyzny, Rosji, gdzie został mianowany przewodniczącym Rady Delegatów Robotniczych w Petersburgu. Już w 1906 r. zaczął głosić swą koncepcję rewolucji permanentnej, która dała początek tzw. trockizmowi. Po upadku rewolucji znów został zesłany na Syberię, jednak ponownie udało mu się z niej zbiec. W 1915 r. uczestniczył w konferencji w Zimmerwaldzie. Po wydaleniu z Francji, udał się do Ameryki Północnej. Po rewolucji lutowej, Lew Trocki powrócił do Rosji. Został przyjęty do partii bolszewickiej i wybrany na członka Komitetu Centralnego oraz przewodniczącego Rady Delegatów Robotniczych w Piotrogrodzie. Ponownie nawiązał kontakt z Leninem i został jednym z jego najbliższych współpracowników. Po zdobyciu przez bolszewików władzy, w rządzie radzieckim pełnił funkcję komisarza ludowego spraw zagranicznych. Sprzeciwiał się podpisanemu w marcu 1918 roku z inicjatywy Lenina pokojowi z Niemcami. W latach 1918–1925 był komisarzem spraw wojskowych i morskich. Jako główny organizator Armii Czerwonej dążył do zmilitaryzowania zakładów pracy i podporządkowania potrzebom armii całego życia społecznego. Przez cały czas głosił hasło „rewolucji permanentnej”, która negowała możliwość zbudowania socjalizmu w jednym państwie, a także mówiła o konieczności wybuchu rewolucji w całej Europie. Po śmierci Lenina w 1924 roku, na tle walki o objęcie władzy po nim, Trocki podjął krytykę poglądów zmarłego przywódcy bolszewików. Zakwestionował także linię polityczną Stalina, przez co popadł z nim w ostry konflikt. W 1929 r. został wydalony z ZSRR przez Stalina pod zarzutem działalności antypaństwowej, a w 1932 r. pozbawiony obywatelstwa radzieckiego. Podczas pobytu za granicami państwa, Trocki ostro atakował Stalina i jego politykę, oskarżając go o zdradę idei rewolucji i państwa radzieckiego. W 1938 r. utworzył IV Międzynarodówkę, czym spowodował rozłam w międzynarodowym ruchu komunistycznym. 20 VIII 1940 r. w Coyoacán w Meksyku Trocki został ciężko ranny w wyniku zamachu na jego życie, dokonanego przez agenta NKWD z polecenia Stalina. Następnego dnia Lew Trocki zmarł.
